O książce: rok / Księga Godzin (gr. ῾Ωρολόγιον), w Kościele prawosławnym księga liturgiczna zawierająca niezmienne modlitwy za nabożeństwa dziennego kręgu dobowego: Jutrznia, Oficjum o północy, Oficjum piękne, Nieszpory, Kompleta i Godziny z przerwami (stąd nazwa). Istnieją dwa rodzaje Księgi Godzin: duża i mała. Wielka Księga Godzin zawiera sekwencje Oficjum Nocnego dnia, soboty i niedzieli, Kompletę Wielkiej i Mniejszej, Godziny z godzinami zwykłymi, a także w wigilię Narodzenia Pańskiego, Święto Trzech Króli oraz w piątek Wielkiego Tygodnia, następstwa Fines, Jutrzni i Wielkanocy, Wielkich i Małych Nieszporów. We współczesnej słowiańskiej Księdze Godzin dodatkowo znajdują się modlitwy poranne czytane po Oficjum Nocnym, następstwo podniesienia panagii, dokonywane po obrzędzie Fine, błogosławieństwo posiłku po Nieszporach, kanon Matki Boskiej. Bóg (Theostirikta mnicha), modlitwy na przyszłość, troparia, kontakia, Theotokos i sakramenty dla tygodniowego i rocznego kręgu liturgicznego, Księga Miesięczna z hymnami ku czci świętych, widzącego Paschału, Indykcji i Lunnika. Mała Księga Godzin jest skrótem od Wielkiej Księgi. Stworzenie Księgi Godzin przypisuje się Czcigodnemu Sawwie Uświęconemu, za którego czasów Księga Godzin zawierała obrzędy codziennego nabożeństwa kościelnego. Być może został zredagowany przez Sofroniusza, przyszłego patriarchę Jerozolimy, a uzupełniony przez Jana z Damaszku i Teodora Studytę. Pojawienie się pierwszych kompletnych Ksiąg Godzin datuje się na IX wiek..